pusabeistet og eg

det var ikkje planlagt å ha katt. det har berre blitt sånn. pusabeistet vart funne i parken og ingen ville ha han. da har eg gitt han eit heim. han er ikkje takknemlig, men det er fordi han er katt. han tek det for gitt at han er kongen i huset. og det er han. pusa-kongen.
me har det bra, me. eg kjem når han mjauer på meg. og han kjem når eg mjauer på han. er i gang og bygger katteluke og kattestige fordi han blir meir og meir voksen kvar dag. han skal jo kunne vera sjølvstendig.
akkurat no ligg han der og dreg seg. Det er jo så slitsam å vera katt!
(eg skal prøve å bli katt til neste liv.)
skrotnissen