veg

pusabeistet er ute på tur. enten hører han ikkje at eg mjauar på han, eller så er han for opptatt. det tek til å regne. og eg tenkjer at eg likegodt kan ta meg ein liten tur gjennom parken for å sjå om eg ikkje møter pusabeistet. i parken ser eg plutseleg at det er utroleg mange vegar her, pinnsvinvegar, fugleluftvegar. maurveg rett fram for meg. lydlause og usynlege kattespor kan eg berre ane meg fram til. mens eg står der hører eg eit kjennt mrrr..., da har pusen funne meg istedenfor. det er jo lettere for han. menneskevegar tek jo mest plass.